Afhankelijk van jouw perspectief kan verandering spannend of beangstigend zijn, maar één ding is zeker: er is geen houden aan. Oprichter van IRG en onze CEO, Andy Mackay, heeft in de dertig jaar dat hij op Ibiza heeft doorgebracht een buitengewone hoeveelheid verandering gezien en ervaren, maar hij beschouwt het liever als een constante staat van evolutie. Aan de vooravond van zijn 30-jarig White Isle-jubileum gingen we zitten met de man die voorheen bekend stond als Andy Manumission om door het lawaai heen te praten over het verleden, het heden en de toekomst. En natuurlijk waar Pikes past in het plaatje...
Het Ibiza waar de 23-jarige Andy in 1994 arriveerde, was inderdaad een andere wereld. Een stoffig, ongerept eiland waar zaken werden gedaan op het strand en deals werden getekend op de achterkant van servetten; een plek waar mobiele telefoons en internet niet bestonden; en hoewel er op het kleine eiland een overvloed aan nachtclubs te vinden was, was het een bestemming waar het massatoerisme nog niet helemaal was doorgedrongen. Voor Andy was en is Ibiza nog steeds een paradijs – een plek waar je je vrij kon voelen om jezelf te zijn, omringd door gelijkgestemde mensen, en een leven te creëren waaraan hij niet hoefde te ontsnappen.
Voor degenen die de geschiedenis niet kennen (we vergeven het jullie, Millennials en Gen Z-ers): Andy en zijn broer Mike hadden het koude en grijze Manchester achter zich gelaten, waar ze met succes feesten hadden gepromoot, ondanks enkele ernstige bedreigingen van de bendes – om te bezuinigen een heel, heel lang en vrij bekend verhaal kort – en lanceerde binnen een maand na aankomst het legendarische Manumission-feest aan de KU (dat later Privilege werd). En dit lijkt een goede plek om erop te wijzen dat het woord vrijlating 'vrijheid van slavernij' betekent. Het leek allemaal in de sterren geschreven.
Ondertussen Pikes had zijn deuren 14 jaar eerder geopend – waardoor het toen al een behoorlijk eiland was – en stond bekend als the plek om (om Wham!'s Club Tropicana te citeren) 'de sterren te ontmoeten' dankzij onder meer de video van het eerder genoemde nummer die ter plaatse werd opgenomen in 1983 en het hedonistische 41e verjaardagsfeestje van Freddie Mercury in 1987. Grace Jones, George Michael, Julio Iglesias, Kylie Minogue, Tony Curtis, Bon Jovi, Boy George… de incheckformulieren lezen als pop- en rockkoningen. Maar als je deze blog leest, weet je dit allemaal al.
"Pikes is een plek die gebouwd is op de pijlers van de rock-'n-roll en ik denk dat het belangrijk is dat we daar altijd trouw aan blijven”, zegt Andy, als hij terugdenkt aan het tijdperk waarnaar tot op de dag van vandaag nog steeds wordt verwezen. Hij bezocht het hotel destijds graag zelf en boekte regelmatig suites voor vooral Amerikaanse dj's, die op tournee gewend waren aan vijfsterrenaccommodaties. “Het is moeilijk om te waarderen wat Pikes was net als in de jaren 80”, zegt hij. “Het was ongetwijfeld het allereerste 'boetiekhotel' ter wereld. Die term bestond toen nog niet eens. Er waren geen echte vijfsterrenhotels op het eiland, maar Tony Pike had hier een hele scene gecreëerd en een groot aantal beroemde mensen aangetrokken. Dat was zijn erfenis. Kamers waren suites, maar het voelde nog steeds huiselijk. Het was gewoon zoveel meer dan ‘slechts’ een hotel.”
Wanneer het Guiness Book of World Records uw evenement 'het grootste feest ter wereld' noemt, weet u dat u iets goed doet, maar zoals het gezegde luidt: aan alle goede dingen komt een einde. Tegen het einde van zijn Manumission-tijdperk (2008) was Andy zich meer gaan richten op livemuziek, waarbij hij de achterkamers van de club en de zonsondergangbar van San Antonio (toen Bar M, nu Ibiza Rocks Bar) infiltreerde met baanbrekende rockbands die later uitgroeiden tot binnen een paar jaar de mainstream-afspeellijst. Het was een tijdgeestmoment en Ibiza Rocks was geboren. Er werd opnieuw een eilanderfenis gecreëerd.
Toen het merk het hotel overnam waar het nog steeds gevestigd is – waar Manumission een Millenium-feest had georganiseerd en waar onze huidige hotelmanager, Hector, ooit aan het roer stond – werden de line-ups groter en brutaler. "We boekten onze bands in villa's en ze zouden een geweldige tijd hebben", zegt Andy. “Maar het kwam ook op een punt waarop ze eten en roomservice – hoteldiensten – op aanvraag wilden. Ik wist dat we een hotel nodig hadden dat dat soort privévillagevoel had. Het moest voelen als een thuis, met privacy en discretie, waar beroemde mensen zich volledig op hun gemak konden voelen. Ik wist dat deze plek al op Ibiza bestond. Het bestond al jaren. Het was Pikes. Het probleem was… het verloor zijn magie. De bochten werden tot een rampzalig niveau teruggebracht en het werd op dat moment niet goed uitgevoerd.” Cue, nog een kans om een ‘intelligente verandering’ aan te passen, zoals Andy het noemt.
“Ik ontmoette Tony en sloot een deal om in eerste instantie te huren Pikes voor vijf jaar naar Ibiza Rocks”, zegt Andy. “Ik wilde niet echt nog een hotel runnen, maar ik wist ook dat we chef-koks moesten inschakelen om het juiste niveau van keuken te creëren om onze bands tevreden te houden. Beveiliging bestond niet, dus die moesten we ook invoeren. We vulden onze minibars met leuke dingen in plaats van saaie, typische hotelkosten. En wat daaruit voortkwam, is dat we een van de coolste hotelervaringen ter wereld hebben gecreëerd.” Het woord magisch komt op dit punt in het gesprek opnieuw naar voren. “Het was niet echt een vijfsterrenfilm, maar alle grootste bands waren hier en hadden een geweldige tijd – het was magisch.” Binnen enkele maanden, Pikes werd door de Sunday Times uitgeroepen tot een van de 10 beste hotels ter wereld.
Het duurde niet lang daarna dat er een overvloed aan vijfsterrenhotels op Ibiza werd geopend en Ibiza Rocks evolueerde van gitaren naar zwembadfeesten, maar de reputatie van het hotel was stevig gevestigd en het gemeenschapsgevoel was teruggekeerd. De lokale bevolking werd verwelkomd om te genieten van traditionele zondagse braadstukken en bezoekers werden verliefd op de ietwat gammele finca en al zijn eigenaardigheden, samen met het gepassioneerde team dat zich zou herinneren hoe ze 's ochtends hun eieren lekker vonden, hun favoriete drankjes en zelfs de namen van hun huisdieren . Net als de Pikes van weleer.
“Voor mij gaat dit over loyaliteit”, zegt Andy. “En energie. Als u geeft om de energie in uw locatie, vertaalt dit zich automatisch in de zorg om uw klanten.” Ja, dat klopt, hij heeft het over jou, beste lezer! “Toen we het voor het eerst overnamen Pikes, kwamen sommige van de kleinere wijzigingen die we hadden aangebracht feitelijk terug Pikes naar wat het oorspronkelijk was. We hebben de Marrakech Suite eruit gehaald en er Freddies van gemaakt. Vroeger was het geen club, maar ooit was het een restaurant – een ontmoetingsplaats. Ik heb altijd gedacht Pikes is een van die plekken die zo verankerd zijn in de geschiedenis van Ibiza dat het bewaard moet blijven, als een historisch monument. We evolueren al meer dan tien jaar, beetje bij beetje, maar we zijn er altijd heel voorzichtig mee dat we de essentie van wat er gebeurt niet veranderen. Pikes is. "
Een klassiek voorbeeld is de vernieuwing van de Pikes Garden Suites die afgelopen zomer plaatsvonden. “Er kwam een tijd dat we het feit onder ogen moesten zien dat we, hoe graag we ook elke tegel, elk laatste overblijfsel van Pikes, een badkamer van 45 jaar oud voldoet gewoon niet meer”, zegt Andy. “Toen zijn we begonnen met het opknappen van een aantal kamers. We hebben zoveel mogelijk stukken die betrekking hebben op het hotel bewaard en bewaard, en we zullen ze ergens anders plaatsen als de tijd rijp is.” Wat dat betreft: houd uw ogen open in kamer 39, waar we op het punt staan een geheel nieuwe late night lounge te openen met een aantal originele Pikes rieten meubels die ooit zo geliefd waren bij Freddie Mercury, hij kocht het allemaal van Tony en liet het naar zijn huis verzenden, waar het tot aan zijn overlijden in zijn serre bleef staan. Andy heeft deze stukken onlangs teruggekocht op een veiling (samen met enkele andere items waar we je binnenkort mee zullen verrassen!), omdat hij besefte hoe belangrijk ze zijn voor de Pikes erfenis.
Als we het hebben over de evolutie op Pikes er ligt maar één vraag op Andy's lippen. “Wat we ook doen, het levert iets op Pikes magischer?” Jij verteld ons. Vindt u het magisch als u over het kronkelende pad naar Plaza Mayor loopt – onze voormalige eetruimte die in zijn oude glorie is hersteld als bruisend centrum van een bar – terwijl u cocktails drinkt in dezelfde ruimte waar Freddie Mercury in 41 zijn 1987e verjaardag vierde? Hoe zit het met het kijken naar de Pikes House Band voert hun kenmerkende diner-en-een-show-met-een-twist uit terwijl jij ook geniet van de laatste gouden gloed van de zon die ondergaat over de heuvels van San Antonio? En op een bepaald moment op de dag, wanneer een DJ Club Tropicana draait en elk drankje van het huis is – helemaal, 100% Free –, is dat magie? Voor Andy is het allemaal een investering in onze klanten en we worden voortdurend beloond met uw loyaliteit. “Geld komt en geld gaat”, zegt Andy over zijn uitdagingen en triomfen van de afgelopen dertig jaar. “Maar energie – als je daarop gokt, zul je succesvol zijn.”
Dit brengt ons bij vandaag, waar we op het mooie en luchtige dak van Pikes, waar nu dagelijks het ontbijt aan hotelgasten wordt geserveerd. Wanneer je de trap opgaat en je ogen over de glooiende groene heuvels van San Antonio werpt, en die frisse Balearische bries inademt terwijl je van je ochtendkoffie nipt, begrijp je gemakkelijk waarom deze kleine dienst (slechts één verdieping hoger!) een nee was. -hersenkraker.
Vraag het aan iedereen die een bedrijf runt op Ibiza en zij zullen u vertellen dat dit een anomalie is. “Het team van Pikes is onze grootste troef”, legt Andy uit. “Dit jaar hebben we extra personeel in dienst genomen, zodat we voor hen kunnen zorgen, zodat iedereen twee volle dagen per week vrij krijgt (vaak ongehoord op Ibiza). Als je team tevreden is, straalt dat uit. De vriendelijkheid die ons team consequent aan onze gasten toont, bewijst dit.”
Er komt nog een oud gezegde in me op: hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven. De laatste tijd, Pikes blijft de plek waar de A-lijst troost kan vinden op het eiland, net zoals Freddie Mercury, Grace Jones, George Michael en co dat in de jaren 80 deden. Maar het zijn niet alleen de rijken en beroemdheden – verre van dat. “Ik wil dat iedereen die bij ons binnenkomt de vrijheid voelt die deze mensen bieden Pikes gasten voelden zich in de jaren 80”, zegt Andy. “Of het nu voor een dag, een weekend of een maand is. Het woord vrijheid valt mij voortdurend op. Freddie Mercury zong het het beste: Het is een soort magie. '
Zoals het staat op onze parkeergarage-installatie, gemaakt door de artiesten van BLOOP Festival: VIP is een verliezersconcept. Andy herinnert zich een ander beroemd werk van het festival, dat luidt: Weet je nog toen rijk en arm samen dansten. "De schoonheid van Pikes is de mix van mensen die we aantrekken”, zegt hij. “De term VIP is oververzadigd. Heel belangrijk Mensen zijn niet noodzakelijkerwijs rijk. Sommigen misschien wel. Sommigen misschien niet. Het gaat om energie: wie verlicht een kamer als ze binnenkomen? Het kan een beroemd iemand zijn, of het kan een oude hippie van het eiland zijn. Dat is de magie. Al onze klanten zijn belangrijke mensen voor ons, of je nu wilt opvallen of opvallen – we zullen nooit VIP-ruimtes hebben die zijn afgesloten zodat andere mensen naar binnen kunnen staren.”
Nog een opmerkelijke toevoeging aan Pikes dit jaar is onze nieuwe maandagavondsoiree: Andy Manumission & Pikes Aanwezige maandagen. “Onze zaterdag Pikes House Party heeft altijd een beetje van de Manumission-energie gehad die van alles kan gebeuren”, zegt Andy. “Dus toen ik besloot dat ik iets wilde doen om te vieren dat ik 30 jaar op Ibiza was, dacht ik: waarvoor ben ik hierheen gekomen? Voor Manumission – nog een erfgoedmerk van Ibiza. Destijds zaten we midden in zoiets groots, dat we niet beseften wat we aan het creëren waren. Maar de passie om promotor te zijn is er altijd geweest. Dus bracht ik mijn alter ego-naam Andy Manumission terug en besloot weer feestjes te geven en het was geweldig om weer contact te maken met mensen van toen, en een deel van die spontaniteit terug te brengen. Ik heb het drukker dan ooit, maar ik ben er heel blij mee.”
Terwijl Andy eerder op de achterbank zat aan de evenementenkant van PikesHet feit dat hij weer aan de frontlinie staat en hands-on bezig is met het samenstellen van DJ-line-ups heeft hem veel vreugde gebracht. “Tegenwoordig zijn de meeste feesten op Ibiza net concerten, en ik ben duidelijk een grote fan van concerten, zo is Ibiza Rocks oorspronkelijk ontstaan. Maar dat hedonisme, waarin mensen altijd maar overal dansten, is grotendeels verdwenen. Nu staan ze de hele nacht tegenover de DJ-booth. Daarom hebben we het gordijn ingevoerd, en de telefoonvrije (of fotovrije) dansvloer. Voor mij moet de muziek goed zijn. Waarom zou het uitmaken wie het speelt? Het feest moet de bron van de energie zijn, de DJ is daar slechts een onderdeel van.” We kunnen hieraan toevoegen dat Andy's nostalgische connecties de 'speciale verrassingsgast' van elke week zeker zeer interessant hebben gemaakt – Danny Tenaglia, Danny Rampling, Paul Oakenfold, Roger Sanchez en meer – en ervoor zorgen dat mensen week na week terugkomen.
“Als Manumission een spiritueel thuis had op Ibiza, dan is dat zo Pikes”, zegt Andy. “We waren het grootste clubmerk van de jaren 90 en ons publiek was wereldwijd. Nu zijn zoveel mensen uit het verleden aan het ontdekken of herontdekken Pikes, omdat ze horen dat 'de man van Manumission' – die toevallig de eigenaar is – iets doet dat geïnspireerd is door zijn verleden. Ze herinneren zich de Manumission-energie en willen deze nieuw leven inblazen, ook al zijn we allemaal 30 jaar ouder! Er is hier een inclusiviteit die we altijd hadden. We maken deel uit van de voetnoten van de geschiedenis van Ibiza en nu komen mensen die zich daarmee identificeren terug. Het is een voortzetting van de reis en in zekere zin een rond moment.”
En het is niet alleen maandag. Andy werkt ook samen met Rob da Bank om zondagen te programmeren Pikes presenteert Zondag Best. “Die heeft eigenlijk geen uitleg nodig”, lacht hij. “De naam zegt het al.”
Het lijdt geen twijfel dat Andy Mckay (of Andy Manumission, als je hem op maandagavond ontmoet) een man is met een missie om de geschiedenis en het erfgoed van het hotel te behouden. “Toen we het voor het eerst overnamen Pikeszijn we begonnen met de energie van Ibiza Rocks, en nu kanaliseren we de Manumission-energie om deze naar de toekomst te brengen”, besluit Andy. “De Ibiza die we toen kenden bestaat niet meer, behalve in een aantal zeer zeldzame gevallen, bijvoorbeeld Pikes. Wij kunnen de verandering niet tegenhouden. Maar wat we wel kunnen doen is het vormgeven, het juiste pad vinden en het vormgeven. We kunnen ons aanpassen zonder ooit de magie op te offeren. Ibiza is een delicaat ecosysteem en daar moet je je bewust van zijn in tijden van verandering. Wij willen nooit Pikes om een plek te worden waar mensen gewoon naartoe gaan, om een vakje aan te vinken en hun Instagram-foto's te ontvangen. Ons succes wordt gemeten in energie, magie, passie, niet in winst.”
